En çok ne zaman sarsıldım BEN? Elimden gelen her şeyi onun için yaptığımı, her şeyi AŞK'a sunduğumu fark ettiğim anda. Kendim olmayı bırakıp o olduğumu anladığımda. Artık iki AŞK vardı ama BENden eser kalmamıştı. Hayata eser olmak için gelmemiştim ama eserek de değildim. Biliyordum ki hepimizin Dünya'ya fırlatılmasının bir nedeni vardı ve ben o nedene ihanet etmiştim. Etrafımdan gelen en yakın sese aldanmış, yolumu kaybedip O olmuştum, AŞK olmuştum ben de. Ve bunu fark etmek damarlarımdaki kanın çekilmesine yetmişti. Kanı çekilen insan nasıl yaşar? Ben söyleyeyim fotosentezle yaşar ve ben artık fotosentez yapan bir bitkiye dönüşmüş, evrimin tersine yol almıştım. Yol uzun gelinen yer başlangıç değil sondu. İşte olduğum yer, buyurun burası SONUN BAŞLANGICI.
pamir
:) evet normal bişi yapmışsın ama yanlış bişi tabii hepimiz yapsak da :)
YanıtlaSildeeptone
SilBazen normalin dışına çıkmalı insan. Bize manipüle edilenin dışında olmalı insan. Yoksa hepimiz birbirinin aynı olmaz mıyız?
Sevgiyle kal..
:)